Μια φορά και έναν καιρό η θάλασσα είπε στη Βασίλισσα του Σαββά ενώ έπλεε στα ανοιχτά «υποσχέσου ότι θα γυρίσεις ξανά»
Εκείνη έριξε το μαργαριταρένιο της κολιέ στη φουρτουνιασμένη θάλασσα και η θάλασσα αποκρίθηκε «αυτό δεν είναι αρκετό»
Έπειτα εκείνη έριξε δύο μπαούλα με θησαυρούς τα οποία άνοιξαν μονομιάς και από τους θησαυρούς που πετάχτηκαν έξω σχηματίστηκαν τα μαγικά νησιά της Ζανζιβάρης.
«Αυτό είναι το ομορφότερο μέρος που έχω δει σε ολόκληρη την Αφρική, ένα μέρος απροσδιόριστο που τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Με έχει μαγέψει…….»
Με τα λόγια αυτά περιέγραψε το 1866 ο David Livingstone τη Ζανζιβάρη, αυτό το καλά κρυμμένο μυστικό του Ινδικού Ωκεανού.
Σε απόσταση 35 περίπου χιλιομέτρων από τις ακτές της ηπειρωτικής Τανζανίας και μόλις 6 μοίρες νότια του ισημερινού, το αρχιπέλαγος της Ζανζιβάρης αποτελείται από τα νησιά της Unguja και τηςPemba καθώς και από ένα σύμπλεγμα μικρότερων νησίδων και κοραλλιογενών ατολών.
Ατέλειωτα χιλιόμετρα από κατάλευκες παραλίες που βρέχονται από τα ζεστά νερά του Ινδικού Ωκεανού και ένας τεράστιος υποθαλάσσιος πλούτος καθιστούν σαφώς την Ζανζιβάρη εξωτικό προορισμό. Αλλά φυσικά η Ζανζιβάρη δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ένα μέρος με μεγάλη και πολυτάραχη ιστορία, πολύ μεγαλύτερη από αυτή που αναλογεί στο μικροσκοπικό της μέγεθος. Ασσύριοι, Σουμέριοι, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Άραβες, Ινδοί, Κινέζοι, Ευρωπαίοι, έμποροι και εξερευνητές, όλοι κάποτε πέρασαν από εδώ. Για αιώνες το καλά προστατευμένο λιμάνι της αποτελούσε εμπορικό σταυροδρόμι για τις φυλές που εκμεταλλευόμενες τους μουσώνες διέπλεαν τον ινδικό ωκεανό για να εμπορευτούν με τα παράλια της ανατολικής Αφρικής.
Εισβολές, αυτοκρατορίες και ίντριγκες, αιματηροί πόλεμοι και επαναστάσεις έχουν αφήσει το στίγμα τους σε αυτή την μικρή γωνιά του πλανήτη και απεικονίζονται έντονα στην πολύχρωμη αρχιτεκτονική της, την κουλτούρα της, την γλώσσα της, τη μουσική της ακόμη και στην κουζίνα της. Εδώ, στη Ζανζιβάρη, η Αφρική συναντάει την Αραβία την Ευρώπη και την Ανατολή.
